Σάββατο 14 Μαρτίου 2020

Ελεύθεροι Πολιορκημένοι

 
 
      Και σαν σύγχρονοι "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι" αναβιώνουμε το αριστούργημα του Διονύσιου Σολωμού όντας ελεύθεροι και συνάμα οχυρωμένοι στο κάστρο μας με την ελπίδα να προφυλαχτούμε από τον πολυπρόσωπο εχθρό. "Τουρκοϊός" ή Κορονοϊός; Η μία απειλή διαδέχεται την άλλη. Την αναγγελία μιας τουρκικής επίθεσης στα ελληνικά σύνορα ακολουθεί η ραγδαία αύξηση των επιδημικών κρουσμάτων της εγχωρίου με τη κοινή γνώμη να βρίσκεται αντιμέτωπη με μία σειρά αλλεπάλληλων κινδύνων μεταπηδώντας από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη.
    Ωστόσο οι τελευταίες ημέρες ήταν καθοριστικές για τη ανάδειξη του κυρίαρχου εχθρού που δεν ήταν άλλος από την εξέλιξη του "Covid-19" σε μια φονική πανδημία που θα αναστάτωνε τη κοινωνική ισορροπία και θα έθετε τη παγκόσμια κοινότητα σε "εμπόλεμη" κατάσταση. 100 χρόνια μετά την θανάσιμη εμφάνιση της "ισπανικής γρίπης" που ήταν ικανή να αφανίσει μεγάλο μέρος του πληθυσμού, ήταν η σειρά μιας νέας ιογενούς απειλής να κάνει την εμφάνιση της και να πρωταγωνιστήσει ως η "πανδημία του αιώνα".
   Σε τοπικό επίπεδο η χώρα κηρύσσεται σε κατάσταση πολέμου, ενός υγειονομικού πολέμου που απειλεί να ζημειώσει το πλανήτη. Η εικόνα αρχίζει να θυμίζει εποχή κατοχής. Κλειστά μαγαζιά, ερημωμένοι δρόμοι, άνθρωποι οχυρωμένοι στις κατοικίες τους με το φόβο της επόμενης ημέρας και μέσα σε όλα αυτά η τραγική αντίφαση αυτού του "γκρίζου" σκηνικού που διαμορφώνεται στη γεμάτη αισιοδοξία και ξεγνοιασιά ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα.
   Το σίγουρο είναι ότι κανένας δεν πρέπει να αφήσει αυτή τη δυσάρεστη τροπή να σπείρει το πανικό μέσα του. Μπορεί ο κατ'οίκον εγκλεισμός και τα "λουκέτα" στις επιχειρήσεις να συνθέτουν ένα εμπόλεμο σκηνικό, ωστόσο όλοι μας καλούμαστε να υπηρετήσουμε τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας. Είναι ευθύνη όλων να λειτουργούμε ευσυνείδητα και όχι αυτόβουλα. Γιατί με τη σύνεση του σήμερα μπορούμε να απολαύσουμε το αύριο.

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2019

Elysian: Το νέο πολυφωτογραφισμένο στέκι της Αθήνας



   Αρχές φθινοπώρου το Μοναστηράκι υποδέχτηκε στη πολυσύχναστη παρέα του ένα νεο all day cafe bar, που ήρθε να χρωματίσει το πεζοδρομο της Αγίου Φιλίππου φέρνοντας έναν ανοιξιάτικο αέρα που θα συναρπάσει, καθώς φαίνεται, το αθηναϊκό κοινό και όχι μόνο.
   Το "Elysian" ή αλλιώς "Ellyz Athens" είναι μία πρωτότυπη ιδέα για τα ελληνικά δεδομένα με διακόσμηση εμπνευσμένη από δημοφιλείς ευρωπαϊκές cafe-patisseries, που έχουν κατακτήσει το Instagram και καθώς φαίνεται αυτό το χειμώνα θα αποτελέσει τη δημοφιλέστερη τάση για έξοδο στο κέντρο της Αθήνας και ίσως το πιο πολυφωτογραφισμένο cafe της χρονιάς.



   Φυσικά όπου ακούμε για νέο στέκι της πόλης με γλυκό και καφέ, είναι αδύνατον να μην παραστεί το "Anthi's Talks". Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά αγαπημένοι μου είναι οτι πρόκειται για ένα παραμυθένιο ροζ αποχρώσεων floral χώρο, που σου δίνει συνεχώς την αίσθηση οτι πίνεις το καφέ σου σε ένα ανοιξιάτικο τοπίο, ακόμα και αν έξω έχει βαρυχειμωνιά.
   Αν και από κάποιο σημείο και μετά το πολύ ροζ και λουλουδέ άρχιζε να με ζαλίζει έστω και μια φορά αξίζει να το επισκεφτείς. Για το instaphotoshooting βρε αδερφέ.
   Πέρα από τη φωτογραφία για την οποία τρέχουν ολοι να αποθανατισουν πίνοντας το καφέ τους και κοιτάζοντας αυθόρμητα έξω από το παράθυρο(ok το παραδέχομαι και εγω το έκανα) και το ευγενέστατο προσωπικό που αποτελεί συν του μαγαζιού, το menu ίσως σας απογοητεύσει. 




    Ως γνωστή γλυκατζού μπορώ να πω με σιγουριά ότι τα εντυπωσιακά ροζ cakes με επικάλυψη κρέμα τριαντάφυλλο και το κλασσικό red velvet cake, που αποτελούν τα δημοφιλέστερα πιάτα του μαγαζιού δεν αφήνουν την ίδια θετική εντύπωση σε γεύση. Για αυτό αν θες να φας καλό γλυκό με ποιότητα και γεύση, σίγουρα δεν θα κατευθυνθείς εκεί.
    Πέρα από το πλην του menu, είναι μια επίσκεψη που αξίζει να πραγματοποιήσετε έστω και μια φορά, αλλά φροντίστε να μην επιλέξετε το σαββατοκύριακο, αν θέλετε να βρείτε τραπέζι
.

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2019

Mute: Όταν η σιωπή τα λέει όλα





     Ο Γιώργος Χρυσοστόμου επιστρέφει στο θέατρο του Νέου Κόσμου αντιμέτωπος αυτή τη φορά με τις δικές του αλήθειες εκφρασμένες μέσα από ένα δύσκολο και πρωτότυπο για τα ελληνικά δεδομένα θεατρικό είδος, μια ιδέα είκοσι ετών που τελικά έρχεται στο φως.
  Ένα πρόσωπο, μια πολυκατοικία, εξι ήρωες και ανύπαρκτες λέξεις. Μία παράσταση- εξομολόγηση του κεντρικού ήρωα και δημιουργού, που αφήνει για μία ώρα το θεατή να δει μέσα από τη κλειδαρότρυπα του μυαλού του και να γίνει κοινωνός των μύχιων σκέψεων, που ο ίδιος προτιμά να μην εκφράσει με λόγια.
  Το "Mute" είναι η επιλεκτική σιωπή που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, η σιωπή της προσωπικής απομόνωσης και της μοναξιάς.
  Ο Γιώργος Χρυσοστόμου δοκιμάζεται σε μία επίπονη θεατρική διαδικασία, που απαιτεί ενέργεια και ταλέντο και ο ίδιος καταφέρνει για μια ακόμη φορά να πλημμυρίσει τη σκηνή και με τα δύο προκαλώντας μια συνεχόμενη εναλλαγή συναισθημάτων στον θεατή, που διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι τέλους.
   Σε ένα κόσμο, όπου όλα μπαίνουν στη σίγαση και τα λόγια κουράζουν, η σιωπή έρχεται να επικοινωνήσει περισσότερα από ότι οι γυμνές λέξεις.

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2019

Η ελληνική τηλεόραση επέστρεψε στο θρόνο της

 



      Η τελευταία εβδομάδα ήταν μια πραγματική αποκάλυψη για τα τηλεοπτικά δρώμενα, μια εβδομάδα που έφερε πνοή ανανέωσης και νοσταλγίας.
    Με τη πρεμιέρα των "Άγριων Μελισσών" τη προηγούμενη Κυριακή και τη χθεσινοβραδινή δυναμική είσοδο του Μανούσου Μανουσάκη στη τηλεοπτική μυθοπλασία ύστερα απο πολλά χρόνια απουσίας με το "Κόκκινο Ποτάμι", νιώθω ότι πλησιάζει η επάνοδος αυτού του φαινομένου που αποκαλούσαμε κάποτε "καλή εποχή της ελληνικής τηλεόρασης".
    Μετά από κάμποσο καιρό κάθησα με προσμονή και αμείωτο το ενδιαφέρον μπροστά από τη τηλεόραση αντί να το ρίξω στο "Netflix". Και οι δύο αυτές σειρές κέρδισαν το κοινό γιατί κάλυψαν όλες τις πτυχές μιας καλογυρισμένης σειράς, δυνατό σενάριο, αριστοτεχνική σκηνοθεσία, ταλαντούχους ηθοποιούς, μουσική επένδυση και μέσα σε όλα αυτά την αγάπη και τη προσδοκία πολλών ανθρώπων να αναστήσουν την ελληνική τηλεόραση και τη καλή αισθητική. Οι τηλεθεατές αναβίωσαν στο μυαλό τους εποχές "Αίθουσας του Θρόνου" και "Νησί", αφού μετά από πολλά χρόνια αντίκρισαν στους τηλεοπτικούς τους δέκτες δύο πραγματικές υπερπαραγωγές.
     Φυσικά οι "Άγριες Μέλισσες" και το "Κόκκινο Ποτάμι" δεν είναι οι μοναδικές προσεγμένες δουλειές της φετινής τηλεοπτικής σεζόν. Μην ξεχνάμε και το συγκινητικό come back του "Λόγω Τιμής" και της αγαπημένης παρέας από τη Πάτρα ύστερα από 23 χρόνια υπό τη συγγραφική πένα της Μιρέλλας Παπαοικονόμου, που έκανε πολλούς της γενιάς των 40άρηδων να αναπολήσουν τα μαθητικά τα χρόνια.
    Με κάνει πραγματικά χαρούμενη το γεγονός οτι πολλοί εκπρόσωποι της νέας γενιάς γύρισαν τη πλάτη στα "τηλεοπτικά σκουπίδια" που απασχολούν με φθηνό τρόπο το ενδιαφέρον τους τα τελευταία χρόνια, για να αγκαλιάσουν τη ποιοτική ψυχαγωγία, που δυστυχώς δεν είχαν συναντήσει ποτέ στους τηλεοπτικούς τους δέκτες.
     Ναι λοιπόν!Μπορώ να πω με σιγουριά ότι φέτος έγινε ένα ουσιαστικό βήμα προς την αναγέννηση της τηλεοπτικής ποιότητας. Φέτος έχεις πολλούς και καλούς λόγους για να κάτσεις μπροστά από το "χαζοκούτι".

Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2019

Η σύγχρονη οδηγική πραγματικότητα


    Αυτή τη φορά το "Anthi's Talks" εστιάζει σε ένα μείζον θέμα της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας, που δεν είναι άλλο από την οδική ασφάλεια και συμπεριφορά. Σύμφωνα με έρευνες που πραγματοποιούνται ετησίως βλέπουμε ότι η χώρα μας βρίσκεται στη κορυφή της καταγραφής τροχαίων δυστυχημάτων και παραβατικής συμπεριφοράς στο οδικό δίκτυο. Οι νέοι οδηγοί προετοιμάζονται σωστά για να καταφέρουν να ανταπεξέλθουν στις πραγματικές συνθήκες της ασφάλτου; Το εθνικό οδικό δίκτυο καλύπτει τους χρήστες του; Ο πλέον κατάλληλος και αρμόδιος για να τοποθετηθεί πάνω σε θέματα της οδηγικής πραγματικότητας, δεν είναι άλλος από έναν πλήρως καταρτισμένο Εκπαιδευτή Οδήγησης και Κυκλοφοριακής Αγωγής, το κύριο Χρήστο Γιαννούκα.



Κύριε Γιαννούκα καλώς ήρθατε στο "Anthi's Talks". Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με το ποσοστό των νέων οδηγών, που βγαίνουν ετησίως από τις σχολές οδήγησης και πόσοι από εκείνους αξίζουν την άδεια οδήγησης.

Ακριβές ποσοστό δεν μπορώ να σου πω, αλλά είναι σίγουρα πάρα πολλοί εκείνοι που ενδιαφέρονται να πάρουν δίπλωμα οδήγησης ως μια διεκπαιρεωτική διαδικασία, για να έχουν ένα χαρτί που τους καθιστά νόμιμους οδηγούς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν στην οδηγική πραγματικότητα. Ευτυχώς όμως υπάρχουν πολλοί μαθητευόμενοι, που αντιλαμβάνονται τη πολυπλοκότητα της οδήγησης και δουλεύουν ανάλογα. Πρέπει να γνωρίζουμε οτι η οδήγηση είναι μία δια βίου μάθησης διαδικασία. Όσα χρόνια και να οδηγείς, διδάσκεσαι. Πάντα υπάρχουν νέα πράγματα να μάθεις. Στη σχολή παίρνεις τις γερές οδηγικοτεχνικές και αντιληπτικές βάσεις, ώστε να μπορείς να σταθείς στο δρόμο. Στη συνέχεια με την εμπειρία και τα χιλιόμετρα γίνεσαι ένας έτοιμος οδηγός. Για αυτό το λόγο τα τελευταία χρόνια έχει ανέβει το σύστημα της μετεκπαίδευσης. Νέοι αλλά και παλιοί οδηγοί μετά την απόκτηση διπλώματος οδήγησης έχουν την ευκαιρία να μετεκπαιδεύονται και επιλέγουν Σχολές Οδήγησης προκειμένου να εξελίξουν τη πλήρη οδηγική ικανότητα που χρειάζονται.

Η οδηγική αντίληψη είναι έμφυτο ή επίκτητο χαρακτηριστικο;


Ένας εκπαιδευτής μπορεί να καταλάβει την αντίληψη ενός δυνάμει οδηγού από το τρόπο που κινείται ως πεζός στο δρόμο μέχρι το τρόπο που επεξεργάζεται τις πληροφορίες που του δίνουμε στη θεωρητική εκπαίδευση και φυσικά στη πρακτική εκπαίδευση γίνεται η επ'ακριβώς διαπίστωση της αντιληπτικότητάς του. Σίγουρα δεν έχουν όλοι έμφυτη οδηγική αντίληψη, αλλά μπορούν να την αποκτήσουν με πολλή δουλειά.

Η ευθύνη των τροχαίων δυστυχημάτων βαραίνει περισσότερο τους οδηγούς ή το οδικό δίκτυο;


Προφανώς η ευθύνη βαραίνει τους οδηγούς. Σίγουρα το οδικό δίκτυο χωλαίνει σε αρκετά σημεία, αλλά ο οδηγός οφείλει να μεριμνά για να αντιμετωπίσει δυσκολίες που θα συναντήσει στο οδικό δίκτυο. Γνωρίζει οτι απαγορεύεται να συμπεριφέρεται απερίσκεπτα στην άσφαλτο. Έχει την ευθύνη αν οδηγεί μεθυσμένος. Έχει την ευθύνη αν την ώρα που οδηγεί βγάλει το κινητό για να στείλει μήνυμα ή να τραβήξει φωτογραφία. Έχει ευθύνη αν περάσει με κόκκινο ή αν πραγματοποιήσει αντικανονικό προσπέρασμα. Σίγουρα γνωρίζει ότι όλες αυτές οι ενέργειες είναι απαγορευμένες, ωστόσο τις κάνει. Και αυτό συμβαίνει γιατί ο Έλληνας οδηγός έχει μυηθεί σε μία παράνομη οδηγική κουλτούρα, που καταπατά διαρκώς τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Ο λόγος; Γιατί δεν λαμβάνει από νωρίς, από το σχολείο ακόμα τις γνώσεις που χρειάζονται για να ανταποκριθεί στις οδικές απαιτήσεις. Πιστεύω οτι η έλλειψη διδασκαλίας κυκλοφοριακής αγωγής στα σχολεία παίζει καταλυτικό ρόλο στην ανάπτυξη της ορθής οδηγικής συμπεριφοράς των Ελλήνων.

Πώς θα χαρακτηρίζατε το εθνικό οδικό δίκτυο και κατα πόσο οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις έδωσαν βάση σε αυτό το τομέα;


Το οδικό δίκτυο παρουσιάζει προβλήματα σε όλους τους άξονες. Σίγουρα τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημαντικές προσπάθειες, για να έχουμε καλούς αυτοκινητοδρόμους, αλλά σε όλη την Ελλάδα οι περισσότεροι δρόμοι δεν είναι ασφαλείς. Από τη μεταπολίτευση και έπειτα καμία κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε σοβαρά για να έχουμε ένα ορθό οδικό δίκτυο. Και δεν αναφέρομαι μόνο στον άξονα των οδηγών αλλα και των πεζών, και των ποδηλατιστών. Επιπλέον καμία κυβέρνηση δεν επένδυσε για να υπάρχει η κατάλληλη οδηγική εκπαίδευση στα σχολεία. Έχουμε δει παραδείγματα προγραμμάτων εκπαίδευσης ανηλίκων από ανθρώπους που δεν είναι εκπαιδευτές και δεν κατέχουν τις απαραίτητες γνώσεις, απλά διαθέτουν τα μέσα για να μπορέσουν να διεισδύσουν στην εκάστοτε κυβέρνηση και να δώσουν κάποιες βάσεις περί οδήγησης στα παιδιά. Τέλος καμία κυβέρνηση δεν μπόρεσε να περάσει στη κοινωνία ότι η απόκτηση διπλώματος οδήγησης είναι εκπαίδευση και επένδυση στην ασφάλεια. Πάντα έκλεινε τα μάτια σε αυτό το κομμάτι και έδινε στη κοινωνία να καταλάβει ότι αν δεν έχεις δίπλωμα θα φας κλήση. Εξαιτίας όλων αυτών πολλοί δεν κατανοούν τον πραγματικό σκοπό της κατοχής διπλώματος οδήγησης.

Οι σχολές οδήγησης δεν παύουν να αποτελούν επιχειρήσεις που αποσκοπούν στο κέρδος. Έχουν ευθύνη όσον αφορά την έξαρση του φαινομένου των τροχαίων ατυχημάτων δίνοντας δίπλωμα οδήγησης στον οποιοδήποτε; Φυσικά η ερώτηση αυτή δεν αφορά όλες τις σχολές οδήγησης.

Όπως είπαμε παραπάνω είναι διαφορετικό το "είμαι έτοιμος οδηγός" και το "δίνω εξετάσεις για δίπλωμα οδήγησης". Στο εξωτερικό αποκτάς δίπλωμα οδήγησης οταν είσαι έτοιμος οδηγός. Στην Ελλάδα πολλές φορές γίνεται αντίστροφα. Πρώτα αποκτάς πέντε βασικές γνώσεις, παίρνεις το δίπλωμα και μετά ο Θεός βοηθός. Σίγουρα αυτό δεν αφορά όλη τη κοινωνία. Πρέπει να ασκείται έλεγχος στο τρόπο εκπαίδευσης των σχολών οδήγησης. Υπάρχουν οι χαμηλού επιπέδου σχολές εκπαίδευσης και οι σχολές που εστιάζουν στην ασφαλή και ορθή εκπαίδευση. Και στις δύο περιπτώσεις καμία σχολή δεν θα φέρει ευθύνη για τη μελλοντική απερισκεψία του νέου οδηγού. Δεν νομίζω να υπάρχει καμία σχολή που θα πει στον εκπαιδευόμενο "Πέρνα όλα τα φανάρια με κόκκινο".

Συμφωνείτε με το τρόπο εκπαίδευσης; Ποίες αλλαγές πιστεύετε ότι θα έπρεπε να γίνουν;

Διαφωνώ κάθετα με το τρόπο οδηγικής εκπαίδευσης και με το τρόπο εξέτασης. Όσον αφορά τη θεωρητική εκπαίδευση προωθείται ένα σύστημα αποστήθισης ερωτήσεων, που συνεχίζει το φαινόμενο "παπαγαλία" από το σχολείο και δυστυχώς η νεολαία μας εχει μυηθεί σε αυτο το τρόπο εκμάθησης. Θα έπρεπε να υπάρχουν ερωτήσεις κρίσεως στη θεωρητική εξέταση, ώστε να φανεί αν ο υποψήφιος έχει την αντιληπτική ικανότητα που χρειάζεται. Όσον αφορά τη πρακτική εκπαίδευση ακολουθούμε τα "κουτάκια" που έχει επιβάλλει το Υπουργείο, τα οποία δεν μπορούμε ως εκπαιδευτές να τα προσπεράσουμε. Κατά τη γνώμη μου ο μαθητής πρέπει να εξετάζεται στις πραγματικές συνθήκες οδήγησης, που θα συναντήσει μελλοντικά.

Ο Χρήστος Γιαννούκας είναι Εκπαιδευτής Οδήγησης & Κυκλοφοριακής Αγωγής, Σύμβουλος Οδικής Ασφαλείας της Ένωσης Εκπαιδευτών Αθήνας, Υπεύθυνος Τύπου της Επιτροπής Κυκλοφοριακής Αγωγής του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθήνας, Μέλος της Ευρωπαϊκής Χάρτας Οδικής Ασφαλείας και Αρθρογράφος σε θέματα ασφαλούς οδήγησης και μετακίνησης.


Τι χαρακτηρίζει έναν ολοκληρωμένο οδηγό;

Σίγουρα η εμπειρία παίζει σημαντικό ρόλο για να πούμε, ότι είμαστε σε θέση να διαβάσουμε τις οδικές πληροφορίες, αλλά δεν αρκεί για να χαρακτηριστεί κάποιος ολοκληρωμένος οδηγός. Ο οδηγός πρέπει να έχει την αντίληψη να ερμηνεύει τις πληροφορίες της ασφάλτου. Πρέπει να προλαμβάνει τους κινδύνους και τα λάθη των άλλων, να πραγματοποιεί αμυντική οδήγηση. Να διακατέχεται από αυτό που ονομάζουμε "περιφερειακή ορατότητα", να κινεί τα μάτια του προς όλες τις κατευθύνεις χωρίς να αποσπάται η προσοχή του. Αυτές είναι οι βασικές αρετές που πρέπει να διαθέτει ο οδηγός για να χαρακτηριστεί ολοκληρωμένος.

Πώς μπορούν οι σχολές οδήγησης να συμβάλλουν στην εξάλειψη μελλοντικών τροχαίων δυστυχημάτων;

Αυτό το δουλεύουν οι περισσότερες σχολές οδήγησης. Ωστόσο υπάρχει μία σημαντική μειονότητα που επιδρά στο αντίθετο. Όπως είπαμε παραπάνω, υπάρχουν οι σχολές που προσπαθούν με ύπουλο τρόπο να αποκτήσουν μεγαλύτερο κέρδος προάγοντας ένα φτωχό εκπαιδευτικό σύστημα και οι σχολές με τους εκπαιδευτές που έχουν την ευσυνειδησία να δώσουν τις γερές βάσεις μια σωστής οδικής συμπεριφοράς προσπαθώντας να αλλάξουν τη λανθασμένη οδηγική κουλτούρα, που κουβαλά ο εκάστοτε 18χρονος μαθητευόμενος από το σπίτι του, οδήγηση με αλκοολ, χωρίς ζώνη κλπ. Ο δάσκαλος που θα επιμείνει να αλλάξει αυτή τη νοοτροπία και θα το καταφέρει θα έχει βάλει το λιθαράκι του για την αποφυγή μελλοντικών τροχαίων δυστυχημάτων. Ωστόσο καμία σχολή οδήγησης δεν μπορεί να προβλέψει τη μελλοντική οδηγική συμπεριφορά που θα επιδείξει ο εκάστοτε μαθητευόμενος. Πιστεύω οτι η διδασκαλία κυκλοφοριακής αγωγής στα σχολεία από τους πλέον καταρτισμένους εκπαιδευτές οδήγησης θα μπορούσε να συμβάλλει στην εξάλειψη αυτής της κοινωνικής μάστιγας. Επιπλέον σε μια εποχή μιντιακής κυριαρχίας και επιρροής, θα ήταν χρήσιμο, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να δίνουν βήμα στους αρμόδιους εκπαιδευτές, να προσφέρουν τις απαραίτητες γνώσεις που χρειάζονται οι νέοι για να ξεκινήσουν μια ασφαλή πορεία στο εθνικό οδικό δίκτυο και οι παλιοί να αποκτήσουν περαιτέρω γνώσεις για την ασφαλή οδήγηση, γιατί τα δεδομένα στους δρόμους αλλάζουν συνεχώς.

Κύριε Γιαννούκα σας ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη

Ο κύριος Χρήστος Γιαννούκας είναι ιδιοκτήτης της σχολής οδηγών "Γιαννούκας" (Λ.Παπάγου 147,Ζωγράφου)

Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2019

Αθάνατη ελληνική "φαγωμάρα"



 
   Αγαπημένο εξ αρχαιοτάτων χρόνων άθλημα που λατρεύουν να επιδίδονται οι Έλληνες. Συναντάται καθημερινά και αδιαλείπτως στη λαϊκή, στο λεωφορείο, στο καφενείο, στο δρόμο μέχρι τα έδρανα του ελληνικού κοινοβουλίου. Συνήθεις αιτίες εκδήλωσης είναι η αδύνατη διαχείριση δυσμενών καταστάσεων και το έμφυτο σύνδρομο ψεύτικης ανωτερότητας.
   Με αυτή την καυστική ερμηνεία θα μπορούσαμε να συναντήσουμε σε κάποιο λεξικό τον όρο "φαγωμάρα". Τώρα θα αναρωτηθείς- "Γιατί, μόνο οι Έλληνες αλληλοτρώγονται;"- Όχι φυσικά! Αλλά υπάρχει παράδοση ετών σε αυτό το χόμπι, αναπτύσσεται στο DNA μας. Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτό. Γιατί αν ξεφύγουμε θα δούμε τη δραματική αλήθεια κατάματα και η αλήθεια δεν συμφέρει πάντα. Θα χάσουμε τη κάλυψη πίσω από την ασφαλή εξαπόλυση κατηγοριών και θα αναγκαστούμε να αναλάβουμε ευθύνες για τις πράξεις μας.
   Η κρατική ιστορία του τόπου μας δίδαξε ότι οι ευθύνες προσάπτονται πάντα στους "άλλους".
Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί η αναταραχή που προκλήθηκε στο πολιτικό προσκήνιο με αφορμή την υπόθεση "ΔΕΗ" και τις πρόσφατες αποκαλύψεις της νυν ηγεσίας περί "εγκληματικής" διαχείρισης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τις εξελίξεις στο προσφυγικό.
   Το φυσικό επακόλουθο ήταν να παρακολουθήσουμε για μία ακόμη φορά το επαναλαμβανόμενο σκηνικό ανταλλαγής πυρών κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για την καταμέτρηση ευθυνών με τις δύο πλευρές να διεκδικούν το ρόλο του κατήγορου.
   Είναι προφανές ότι κανείς δεν είναι διατεθειμένος να κατηγορηθεί και να επωμιστεί το βάρος των ευθυνών του αφού και τα δύο κόμματα ισχυρίζονται οτι διαχειρίστηκαν με το βέλτιστο τρόπο τη νοσηρή κατάσταση που παρέλαβαν ως κυβερνώντες στο παρελθόν. Και έτσι όμορφα και ωραία η ελληνική παράδοση της "φαγωμάρας" καλά κρατεί.

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2019

Η νέα δεξιά και οι μέρες αλλαγής

 
    Το φετινό καλοκαίρι έμελλε να συμβολίσει την αρχή μιας ολικής αναδιοργάνωσης του πολιτικού τοπίου με τον εκθρονισμό της πρώτης δεξιόστροφης αριστερής κυβέρνησης και την άνοδο της νεοφιλελεύθερης Νέας Δημοκρατίας. Το τετραετές πλήγμα του "Πρώτη φορά Αριστερά" ήταν επώδυνο για τον ελληνικό λαό πόσο περισσότερο για τους υποστηρικτές αυτού του κύματος που ένιωσαν τη προδοσία των ιδεολογικών τους πιστεύω.
      Στις πρόσφατες εκλογές του Ιουλίου για μια ακόμη φορά στη κάλπη λειτούργησε η πολιτική του αδιεξόδου με τους ψηφοφόρους να δίνουν εισιτήριο για τη Βουλή σε μικρών προδιαγραφών κόμματα. Σίγουρα η νίκη της Νέας Δημοκρατίας ήταν συντριπτική έναντι του ΣΎΡΙΖΑ. Ήταν όμως νίκη εμπιστοσύνης ή απόγνωσης του ελληνικού λαού; Οι προγραμματικές θέσεις του νυν πρωθυπουργού και η παρουσίαση του μεταρρυθμιστικού σχεδίου χωρίς ωραιοποίηση καταστάσεων και λαϊκίστικες τακτικές ήταν θετικό πρόσημο για την ανάδειξη της νέας κυβέρνησης.


    Η θητεία της νεοσύστατης ηγεσίας δεν ξεκίνησε κάτω από τις πιο ευνοϊκές συνθήκες αν αναλογιστούμε τον επιζήμιο ανεμοστρόβιλο στη Χαλκιδική με την αντιπολίτευση και τα μέσα να παραμονεύουν να εξαπολύσουν αρνητικά σχόλια για τους χειρισμούς της κυβέρνησης. Μέχρι τώρα η νέα ηγετική τάξη εμφανίζεται ιδιαίτερα σίγουρη για τη πορεία των πραγμάτων χωρίς να βομβαρδίζει τα αυτιά του λαού με φρούδες ελπίδες.
     Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού μετά την επίσκεψη του στο Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν στο Παρίσι προμυνήουν ένα φθινόπωρο γεμάτο αλλαγές. Μεταξύ άλλων μέτρων και νομοσχεδίων που θα κατατεθούν σύντομα στη Βουλή η νέα κυβέρνηση φαίνεται να έχει μεριμνήσει για ένα καθοριστικό ζήτημα όπως η αντιμετώπιση της χώρας από τις υπολοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ο κύριος Μητσοτάκης φαίνεται να δίνει βάση στην αναδιοργάνωση της πολιτικής εικόνας της χώρας προς τα έξω, αφού από τη πολιτική εξαρτάται η αναδιαμορφωση και άλλων σημαντικών τομέων.  Όπως έχουν δηλώσει κατά καιρούς πολλοί οικονομικοί αναλυτές ανά το κόσμο το βασικό πρόβλημα της χώρας είναι η πολιτική και όχι η οικονομία. Απλά το δεύτερο εξαρτάται από το πρώτο. Αρκεί να το δούμε στην υλοποίηση.          
   Το σίγουρο είναι ότι η εμπιστοσύνη του Έλληνα έχει κλονιστεί και δεν εξαπατάται από πολιτικά τερτίπια. Ζητά από τους ηγέτες του ειλικρίνεια και έργα.
     Άραγε η Νεα Δημοκρατια θα εισάγει μια νέα εποχή αλλαγών ή για μια ακόμη φορά θα αναβιώσει το παρελθόν;
   Οψόμεθα!

Ελεύθεροι Πολιορκημένοι

          Και σαν σύγχρονοι "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι" αναβιώνουμε το αριστούργημα του Διονύσιου Σολωμού όντας ελεύθεροι και σ...